La Messe à l’endroit

L’auteur (l’Abbé Claude Barthe) estime que le projet concret de réforme de la réforme pourrait se résumer à la diffusion de ce qui se pratique déjà dans certaines paroisses avec beaucoup de fruits pastoraux:
1/ Réintroduction de la langue liturgique latine,
2/ Distribution de la communion selon le mode traditionnel,
3/ Usage de la première prière eucharistique,
4/ Orientation de la célébration vers le Seigneur au moins à partir de l’offertoire,
5/ Usage en silence de l’offertoire traditionnel.

Χαῖρε βασίλισσα

Ἀντίφωνον.

Χαῖρε βασίλισσα, μῆτερ ἐλέους, ζωή, γλυκύτης, καὶ ἐλπὶς ἡμῶν, χαῖρε. Πρὸς σὲ βοῶμεν οἱ τῆς Εὔας ἐξόριστοι παῖδες. Πρὸς σὲ ἀτενίζομεν στενάζοντες καὶ θρηνοῦντες ἐν τῇδε τῇ τοῦ κλαυθμῶνος κοιλάδι. Ἄγε δὴ συνήγορε ἡμῶν, τοὺς εὐσπλάγχνους σου ὀφθαλμοὺς ἐφ’ ἡμᾶς ἐπίστρεψον, καὶ Ἰησοῦν τὸν εὐλογημένον καρπὸν τῆς κοιλίας σου μετὰ τὴν ὑπερορίαν ταύτην ἡμῖν ἀνάδειξον. Ὦ ἐπιεικὲς, ὦ εὔσπλαγχνε, ὦ ἡδεῖα παρθένε Μαρία.

Στ. Εὔχου ὑπὲρ ἡμῶν Θεοτόκε ὑπεραγία.

Ἀποκρ. Ὅπως ἀξιωθῶμεν τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Χριστοῦ.

Εὐχώμεθα.

Παντοκράτορ ἀΐδιε Θεέ, ὁ τῆς ἐνδόξου παρθενομήτορος Μαρίας σῶμά τε καὶ ψυχήν, ὡστ’ ἐπάξιον τοῦ υἱοῦ σου κατασκήνωμα γενέσθαι, συνεργίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος προετοίμασας, παράσχου ἵνα ἧς τῇ μνήμῃ χαίρομεν, ταύτης τῇ εὐσπλάγχνῳ μεσιτείᾳ ἀπὸ τῶν ἐπικειμένων δεινῶν καὶ τοῦ αἰωνίου θανάτου ῥυσθῶμεν, δι’αὐτοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.

Στ. Ἡ θεία βοήθεια διαμενέτω ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν.

Ἀποκρ. Ἀμήν.

E. Bianchi sulla Comunione in bocca

Dal blog di E. Bianchi:

In ambito cattolico resta la libertà, per il fedele, di ricevere la comunione in bocca secondo le leggi della chiesa. Perché allora questo accanimento a voler imporre la comunione sulla mano? Possibile che si ricada sempre nel rigidismo e non si accetti che questo momento possa essere vissuto in modalità diverse da fratelli e sorelle?

Leggi il post completo qui.

Misa ad orientem. A ver si aprendemos a quién hay que preguntar

Los hay que poco menos que se escandalizan porque dicen que [celebrar la Misa ad orientem] es volver a lo antiguo, que huele a naftalina, y que es una falta de educación dar la espalda a los fieles. Como pueden imaginar, ante la solidez litúrgica, teológica e histórica de tales razonamientos no merece la pena exponer todo un argumentario.
[…]
Y en lo de la falta de respeto a los fieles por darles la espalda, sí es por eso, mayor falta de respeto es celebrar dando la espalda al sagrario y a todas las imágenes del retablo. Curioso y para sacar conclusiones: es falta de respeto dar la espalda a los fieles pero no a Dios.

El post completo de Jorge González Guadalix aquí.